די בעל־הביתטע איז אַזױ חוצפּה, װײַל זי איז זיכער, אַז זי װעט דאָס אַלץ אַרױפֿטאָן. און אפילו זי וועט עס קריגן אין מויל, וועט זי זיך נישט אויפרעגן. האָט דער נעגער אַרײַנגעטאָן די בלאָנדע כלב אין שטײַג, און זי דאַן געטרונקען פֿון זרעמען ― זאָל זי געדענקען, װי אַזױ זי זאָל זיך פֿירן אין דעם בעל־הבית.
מאן און ווייב פאנטאזירן זיך צו מאכן זייער חבר פאר זייער דינסט. קענען די הארן זיך נישט אפהאלטן פון אויספרובירן אויף איר זייער כוח? נאָר דאָס װײַב װערט אָנגעצונדן ― אױב דער מאַן אַרײַנט אַרײַן זײַן פֿאַלוס אין אַן אַנדערנס ליפּן און צעשפּרײט אירע פיס צו אַן אַנדער פֿרוי. די דינסט, למשל. אַזאַ וויזשאַנז ברענגען די מעטרעסע צו אָרגאַזם. זייער הייסע תאוות אין איר שיין קאפ - איך האף אז איר מאן וועט איר אויך נישט אנטוישן. אזעלכע מחשבות קען מען היינט איינזען...
♪ מממ, איך בין האָרני, באַרען מיר, טאַטעשי ♪